Συνεντευξεις

[av_one_third first min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px’ padding=’0px’ border=” border_color=” radius=’0px’ background_color=” src=” background_position=’top left’ background_repeat=’no-repeat’ animation=” mobile_display=”]
[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στο Διάστιχο

[…]

Γράφετε ότι ο φόβος που νιώθει ο ζωγράφος απέναντι στο λευκό τελάρο είναι αντίστοιχος με τον τρόμο της λευκής σελίδας. Μπορείτε να μας ερμηνεύσετε αυτές τις σκέψεις;

Κάποια στιγμή, η άλλη ηρωίδα μου, της εποχής της Κατοχής, η Λουίζ Χατζηλουκά, μιλώντας με έναν φίλο της ποιητή, περιγράφει τον τρόμο που συχνά νιώθει μπροστά στο λευκό τελάρο. Κι εκείνος της λέει πως την καταλαβαίνει, γιατί ο τρόμος της είναι αντίστοιχος με τον φόβο και την αγωνία που νιώθει κι ο ίδιος μπροστά στη λευκή σελίδα. Μέσα από τον διάλογο των δυο χαρακτήρων, θέλησα να εκφράσω την αγωνία της δημιουργίας, τη στιγμή όπου κάτι ως τότε ανύπαρκτο, που υφίσταται μόνο στο μυαλό του δημιουργού, καλείται να αποκτήσει σάρκα και οστά, να γίνει ορατό, στο τελάρο ή το χαρτί, ώστε αργότερα να αποκτήσει μια δική του ζωή, που πάντα θα χαρακτηρίζει τον δημιουργό του στα μάτια των άλλων. Σε αυτή τη μονιμότητα του έργου ίσως να έγκειται ο τρόμος

[…]

http://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/1612-dorina-papaliou-to-aparetito-fos

[/av_textblock]

[av_hr class=’short’ height=’50’ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ admin_preview_bg=”]

[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στην Athens Voice

[…]

Υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες για να γράψει κάποιος;

Η μόνη αναγκαία συνθήκη, για μένα τουλάχιστον, είναι να βρίσκομαι μπρος στον υπολογιστή μου και να έχω ησυχία. Πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να τηρείται ένα πρόγραμμα, ένα συγκεκριμένο ωράριο εργασίας, με αρκετές καθημερινές ώρες γραψίματος. Οι συγγραφείς δεν γράφουν όποτε έχουν έμπνευση, όπως πολλοί νομίζουν. Τότε δεν θα τελείωνε ποτέ κανένα βιβλίο!

Γράφεται πιο εύκολα το δεύτερο βιβλίο;

Αν δεν είχα την εμπειρία του πρώτου βιβλίου, του Γκάτερ, στη δομή και στο στήσιμο της σύνθετης πλοκής που προέκυψε στο απαραίτητο φως, θα είχα δυσκολευτεί περισσότερο. Κάθε βιβλίο όμως είναι μια νέα εμπειρία, μπορεί να ξέρεις να χειρίζεσαι καλά τα δομικά σου υλικά, όμως αυτό δεν αρκεί. Από την αρχική ιδέα ως το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας μακρύς δρόμος με πολλές εκπλήξεις και παγίδες.

[…]

http://www.athensvoice.gr/politismos/books/ntorina-papalioy
[/av_textblock]
[/av_one_third]

[av_one_third min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px’ padding=’0px’ border=” border_color=” radius=’0px’ background_color=” src=” background_position=’top left’ background_repeat=’no-repeat’ animation=” mobile_display=”]
[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στο αίθριο του περιοδικού Πανδοχείο

[…]

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

Συνήθως οι ιδέες μου διαμορφώνονται μέσα από τα διαβάσματά μου πάνω σε θέματα που με ενδιαφέρουν και όχι διαβάζοντας άλλα μυθιστορήματα. Κρατώ σημειώσεις για χαρακτήρες ή ιστορίες που αυθόρμητα μου έρχονται στο νου. Όλα όμως αλλάζουν όταν αρχίζω να γράφω. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, με τα χέρια στο πληκτρολόγιο, νιώθω σαν να σκέφτομαι με τα δάχτυλα.

Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

Ξεκινώ γνωρίζοντας πάντα το τέλος της ιστορίας μου. Κάνω αυστηρά σχεδιαγράμματα για την πλοκή και τους χαρακτήρες, που συχνά όμως δεν ακολουθώ, αλλά ανασκευάζω συνεχώς, παράλληλα με το γράψιμο. Πολλοί φίλοι συγγραφείς μού λένε πως το να κάνεις σχεδιαγράμματα σου κόβει τον αυθορμητισμό. Εγώ όμως βρίσκω την ελευθερία μου μονάχα πίσω από τα σχεδιαγράμματα. Είμαι λίγο σαν το παιδί που νιώθει μεγαλύτερη ελευθερία μέσα στον κήπο με τον πανύψηλο φράχτη απ’ότι στον κήπο χωρίς περίφραξη. Γιατί στον περιφραγμένο κήπο νιώθει πιο ελεύθερο να κλωτσήσει με δύναμη τη μπάλα του. Δεν κινδυνεύει να καταλήξει από τη δυνατή κλωτσιά του στην λεωφόρο, στην άκρη του κήπου. Όσο για την μουσική, δεν ακούω ποτέ όταν γράφω, ούτε όταν διαβάζω

[…]

https://pandoxeio.com/2013/05/17/aithrio123papaliou/
[/av_textblock]

[av_hr class=’short’ height=’50’ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ admin_preview_bg=”]

[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στην Εφημερίδα Συντακτών

[…]

«Η γενιά μου μεγάλωσε με άγνοια γύρω από Κατοχή και Αντίσταση» 

Μια ζωγράφος της γενιάς τού ’30 που εκτελείται από τους Γερμανούς. Ενας μεγάλος έρωτας. Ενας χαμένος πίνακας, από τους τόσους που ίσως κλάπηκαν από τους ναζί. Και μια σημερινή κοπέλα, που προσπαθεί να ρίξει φως στην οικογενειακή της ιστορία. Με το δεύτερο βιβλίο της, η Ντορίνα Παπαλιού κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σαν να είναι αστυνομικό, ενώ συγχρόνως εξερευνά τους εύθραυστους δεσμούς που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν, τον μύθο με την πραγματικότητα

[…]

http://archive.efsyn.gr/?p=66426
[/av_textblock]
[/av_one_third]

[av_one_third min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px’ padding=’0px’ border=” border_color=” radius=’0px’ background_color=” src=” background_position=’top left’ background_repeat=’no-repeat’ animation=” mobile_display=”]

[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στην Book Press

[…]

Σε συσχετισμό με την παραπάνω ερώτηση: τίθεται το θέμα της «ιδεολογικής ανάγνωσης» της Ιστορίας. Υπάρχει και στο βιβλίο σας –χωρίς να θέλω να την χαρακτηρίσω– μια συγκεκριμένη ανάγνωση των πεπραγμένων των οργανώσεων, των κομμάτων και άλλων παραγόντων εκείνης της εποχής. Πώς αντιλαμβάνεστε το βάρος και την ευθύνη μιας τέτοιας «φόρτισης», ως συγγραφέας; Σας απασχόλησε αυτό το θέμα, ή απλώς αφήσατε τα πιστεύω σας να σας καθοδηγήσουν;

Δεν υπάρχει καμία ανάγνωση καμίας ιστορίας, αληθινής ή φανταστικής, τωρινής ή παλιάς, που δεν ξεκινάει σε κάποιο βαθμό και από την τοποθέτηση, πέστε τη αν θέλετε την προκατάληψη, του αφηγητή. Αυτό συμβαίνει με εσάς, με εμένα, και με κάθε συγγραφέα. Στο Απαραίτητο Φως εγώ δεν επιχειρώ μια ιδεολογική ανάγνωση της ιστορίας, με τον όρο που συνήθως δίνεται σε αυτή την έννοια. Προσπαθώ όμως να πω την ιστορία μου μέσα από τους χαρακτήρες της, αναπαριστώντας τις πολλαπλές οπτικές που ορίζουν οι δικές τους ματιές, που μπορεί να είναι και ιδεολογικές. Στο βιβλίο μου άρα δεν υπάρχει απλώς μια συγκεκριμένη ιδεολογική ανάγνωση, υπάρχουν πολλές: αυτές των χαρακτήρων μου. Όταν ο ήρωάς σου είναι σίριαλ κίλερ, δεν σημαίνει ότι μπαίνοντας στο νου του δικαιολογείς τις πράξεις του, ή επιχειρηματολογείς υπέρ των κατά συρροήν δολοφονιών. Παρ’ όλα αυτά, για να τον καταλάβεις πρέπει να προσπαθήσεις να αναπαραστήσεις τις ιδέες του, το πώς σκέφτεται. Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί να υπάρχει και η ματιά του αστυνόμου, του διώκτη του, ή και των θυμάτων του, που είναι διαμετρικά αντίθετες. Αυτή η δραματικότητα της σύγκρουσης των απόψεων είναι που δίνει το ενδιαφέρον μιας ιστορίας, για μένα. Μου αρέσει στη λογοτεχνία που διαβάζω, και θέλω να την ακολουθήσω σε αυτή που γράφω.

[…]

https://www.bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/dorina-papaliou
[/av_textblock]

[av_hr class=’short’ height=’50’ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ admin_preview_bg=”]

[av_textblock size=” font_color=” color=” admin_preview_bg=”]

Συνέντευξη στο Α Place for the Arts

[…]

Πώς θα συστήναμε το βιβλίο σας στους αναγνώστες;

«Θα το σύστηνα απλά ως «μυθιστόρημα», όχι ως «αστυνομικό μυθιστόρημα». Αν και στην καρδιά της πλοκής βρίσκεται η αναζήτηση ενός χαμένου έργου τέχνης, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στα βιβλία του Iain Pears, το μυθιστόρημα δεν ακολουθεί ακριβώς τους κανόνες του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο τίτλος «Το Απαραίτητο Φως», συμβολίζει αυτό που απαιτείται για να αγγίξει κανείς την αλήθεια, είτε μιας ιστορίας, – εδώ της οικογενειακής ιστορίας που κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση του πίνακα ενός πρωτοποριακού σκοτσέζου ζωγράφου του 19ου αιώνα και την ανεξήγητη εκτέλεση της ζωγράφου Λουίζ Χατζηλουκά-, είτε της προσωπικής αναζήτησης. Συγχρόνως, όμως, αναφέρεται και στη ζωγραφική, το φως το ελληνικό που προσπαθεί να αποτυπώσει η ζωγράφος στα έργα της».

[…]

karouzo.com
[/av_textblock]

[/av_one_third]