Το Απαραίτητο Φως, Ικαρος
Δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, παρότι αγαπώ το είδος και η επιθυμία μου μέσα από τη δράση και την πλοκή είναι να κρατήσω τον αναγνώστη σε συνεχή αγωνία μέχρι τη λύση του μυστηρίου. Το μυθιστόρημα δεν ακολουθεί τους κανόνες του είδους.
Εκτυλίσσεται μέσα από δυο παράλληλες ιστορίες, άρρηκτα συνδεδεμένες. Η ηρωίδα της πρώτης, η Λουίζα Λορετζάτου, επιστρέφει στην Αθήνα από την Οξφόρδη μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της, επιφανούς δικηγόρου. Την περιμένει το τελευταίο του μήνυμα: η μοναδική, άγνωστη σ’ εκείνη φωτογραφία ενός πίνακα του Τζόναθαν Ντόντσον, διάσημου Σκοτσέζου ζωγράφου του 19ου αιώνα, που κλάπηκε από την οικογένειά της στα χρόνια της Κατοχής. Η ηρωίδα της δεύτερης είναι η γιαγιά της Λουίζας, η ζωγράφος Λουίζ Χατζηλουκά, στην οποία ανήκε ο πίνακας.
Μέσα από την αναζήτηση ενός χαμένου αντικειμένου, θέλησα να εξερευνήσω τους εύθραυστους δεσμούς που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν, τη σχέση της απώλειας με τη μνήμη, αλλά και τη διάσταση ανάμεσα σε αυτό που συνέβη και αυτό που μεταφέρεται, την ιστορία και τις αφηγήσεις της. Και, τελικά, τι είναι αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη: την αλήθεια ή τους μύθους;